بهینه سازی زمان بندی الگوریتم های موازی با استفاده از الگوریتم ژنتیک

زمان­بندی مجموعه­ای از ماشین­ های موازی که در یک محیط هستند، هم از نظر تئوری و هم از نظر کاربردی مهم است. از نظر تئوری، تعمیم مساله­ی زمان­بندی یک ماشین است و از نظر کاربردی صحت منابع موازی در جهان واقعی می­باشد. وقتی ماشین ­ها، کامپیوتر باشند یک برنامه ­ی موازی نیاز است زیرا اعضای مجموعه به طور موازی اجرا می ­شوند و این اجرا براساس ارتباطات تقدمی آن­ها است. مزیت اجرای زمان­ بندی وظایف، قدرت محاسباتی کامل را فراهم می­ کند که به وسیله­ی سیستم چندپردازنده یا چندکامپیوتری به دست می­ آید. در این مقاله  نشان می ­دهیم مساله­ ی­ تخصیص تعدادی وظایف ناهمسان در سیستم های چندپردازنده یا چندکامپیوتری چگونه است. مدل فرضی سیستم شامل تعداد پردازنده­ی همسان است و در یک زمان، فقط یک وظیفه، روی یک پردازنده اجرا می ­شود و نیز همه ­ی زمان­بندی­ ها و وظایف، غیر انحصاری هستند